ข่าว บริษัท เกี่ยวกับ อะไรคือการทดสอบการบดที่ใช้กันทั่วไปในระดับนานาชาติ

อะไรคือ การ ขัด ถู ทดสอบ ที่ ใช้

ใน ระดับ นานาชาติ?

ในสังคมปัจจุบัน เครื่องมือทดสอบความทนทานต่อการสึกหรอที่ใช้กันอย่างแพร่หลาย ได้แก่ เครื่องทดสอบการสึกหรอ เครื่องทดสอบรอยขีดข่วน เครื่องทดสอบการสั่น และเครื่องทดสอบการสึกหรอแบบเชิงเส้น การกำหนดมาตรฐานสำหรับวิธีการทดสอบความทนทานต่อการสึกหรอของสารเคลือบผิวได้รวมและกำหนดมาตรฐานวิธีการตรวจจับและข้อกำหนดด้านคุณภาพสำหรับวัสดุต่างๆ และยังเป็นพื้นฐานการออกแบบที่จำเป็นสำหรับการพัฒนาและวิจัยเครื่องมือทดสอบความทนทานต่อการสึกหรอประเภทต่างๆ ต่อไป 

Lonroy

 จะแนะนำการทดสอบการสึกหรอที่ใช้กันทั่วไปให้คุณ

วิธีล้อลูกกลิ้งยางเสียดสีแบบหมุน (การทดสอบ Taber)

วิธีการและเครื่องมือที่ระบุไว้ในมาตรฐานแห่งชาติ GB/T1768--79 (89) มีหลักการทำงานเดียวกัน แต่ไม่ได้ระบุความเร็วในการหมุนของแผ่นหมุน นอกจากนี้ ผลการทดสอบจะแสดงด้วยวิธีเดียวเท่านั้น นั่นคือ การสูญเสียคุณภาพ (วิธีสูญเสียน้ำหนัก) ของสารเคลือบผิวหลังจากถูกบดที่ความเร็วในการบดที่ระบุ วิธีล้อลูกกลิ้งยางเสียดสีแบบหมุนสามารถใช้กันอย่างแพร่หลายสำหรับการทดสอบความทนทานต่อการสึกหรอของสารเคลือบผิว การชุบ และโลหะและวัสดุที่ไม่ใช่โลหะ อย่างไรก็ตาม ล้อบดที่ทำจากยางที่ใช้สำหรับการบดจะต้องปรับและอัปเดตบ่อยครั้งตามเวลา มาตรฐานสากล ISO7784.2--97 กำหนดให้ใช้วิธีล้อลูกกลิ้งยางเสียดสีแบบหมุนเพื่อกำหนดความทนทานต่อการสึกหรอของสารเคลือบผิว นั่นคือ ภายใต้เงื่อนไขการทดสอบที่ระบุของความเร็วแผ่นหมุน 60 รอบต่อนาที และภาระบางอย่างที่รับโดยแขนกด จะใช้ล้อเสียดสีที่ทำจากยางแข็งที่มีสารกัดกร่อนเพชรฝังอยู่เพื่อสึกหรอพื้นผิวของสารเคลือบผิว ความทนทานต่อการสึกหรอสามารถแสดงและประเมินได้ด้วยสองวิธี: ค่าเฉลี่ยของการสูญเสียคุณภาพของสารเคลือบผิว (วิธีสูญเสียน้ำหนัก) หลังจากใช้ความเร็วในการบดที่ระบุสำหรับการบด หรือความเร็วในการบดเฉลี่ย (วิธีรอบต่อนาที) ที่จำเป็นในการสึกหรอความหนาบางอย่างของสารเคลือบผิว เมื่อเทียบกับสองวิธี วิธีการสูญเสียน้ำหนักมีข้อกำหนดที่เข้มงวดสำหรับความแม่นยำในการชั่งน้ำหนักของตัวอย่าง แต่จะไม่ได้รับผลกระทบจากความหนาของสารเคลือบผิว ในขณะที่วิธีรอบต่อนาทีนั้นใช้งานง่ายและสะดวก และไม่ต้องชั่งน้ำหนัก แต่การวัดความหนาของการบดของสารเคลือบผิวนั้นเข้มงวดมาก

วิธีการทดสอบความทนทานต่อการสึกหรอของสารเคลือบผิว

ความทนทานต่อการสึกหรอของสารเคลือบผิวหมายถึงความสามารถของพื้นผิวสารเคลือบผิวในการต้านทานการกระทำทางกลไกบางอย่าง โดยปกติจะวัดผ่านการทดสอบ เช่น การบดด้วยล้อบดหรือการกระแทกของอนุภาคทราย เป็นหนึ่งในลักษณะสำคัญของสารเคลือบผิวที่ต้องเผชิญกับการสึกหรอทางกลไกบ่อยครั้งระหว่างการใช้งาน และมีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับคุณสมบัติทางกายภาพอื่นๆ เช่น ความแข็ง การยึดเกาะ และความยืดหยุ่นของสารเคลือบผิว วิธีการทดสอบความทนทานต่อการสึกหรอของสารเคลือบผิวที่ใช้กันทั่วไปและคุณสมบัติทางเทคนิคหลักในสาขาในประเทศและต่างประเทศ

วิธีทดสอบการซักและขัดด้วยทราย

ด้วยการใช้วิธีการทดสอบนี้ การเลือกใช้วัสดุกัดกร่อนจากธรรมชาติจะมีผลกระทบโดยตรงต่อผลการทดสอบ ดังนั้นจึงมีการกำหนดข้อกำหนดที่เข้มงวดเกี่ยวกับความแข็ง ขนาดอนุภาค และรูปร่างทางเรขาคณิตของอนุภาคกัดกร่อน มาตรฐานแห่งชาติ GB/T5237.5—2000 กำหนดให้ใช้ทรายมาตรฐานที่ตรงตามข้อกำหนดของมาตรฐาน GB/T178—77 เป็นวัสดุกัดกร่อน มาตรฐาน ASTM D968—93 กำหนดให้ความทนทานต่อการสึกหรอของสารเคลือบผิวอินทรีย์ควรถูกกำหนดโดยอุปกรณ์ทดสอบการสึกหรอแบบหยดทราย นั่นคือ ควรใช้ทรายควอตซ์ธรรมชาติจากแหล่งกำเนิดที่ระบุเป็นวัสดุกัดกร่อน ผ่านท่อของอุปกรณ์ทดสอบ จะถูกปล่อยลงมาจากความสูงที่แน่นอนเพื่อล้างพื้นผิวของตัวอย่าง และวัดปริมาณ (L) ของวัสดุกัดกร่อนที่ใช้ในการสึกหรอพื้นที่บางส่วนของความหนาของหน่วยของสารเคลือบผิว คำนวณค่าสัมประสิทธิ์การสึกหรอเพื่อประเมินความทนทานต่อการสึกหรอของสารเคลือบผิว ควรสังเกตว่าในสองมาตรฐานข้างต้นที่ใช้วิธีทดสอบการล้างทรายแบบหยด แม้ว่าจะใช้อุปกรณ์ทดสอบการสึกหรอที่มีพารามิเตอร์ทางเทคนิคหลักเดียวกัน แต่เนื่องจากขนาดอนุภาคที่แตกต่างกันของสารกัดกร่อนทรายธรรมชาติที่ใช้ ความเร็วการไหลของวัสดุกัดกร่อน 2L เดียวกันจึงไม่เหมือนกัน ทั้งสองถูกระบุเป็น 21 ถึง 23.5 วินาที ในขณะที่อย่างหลังถูกระบุเป็น 16 ถึง 18 วินาที

วิธีทดสอบการกระแทกด้วยการพ่นทราย

ASTMD658-81(86) กำหนดให้ความทนทานต่อการสึกหรอของสารเคลือบผิวอินทรีย์ถูกกำหนดโดยการทดสอบการกัดกร่อนด้วยการระเบิด (การพ่นทราย) วิธีนี้ทำได้โดยการปรับแรงดันเอาต์พุตของปั๊มลมเพื่อให้ความเร็วการไหลของอากาศที่หัวฉีดของอุปกรณ์ทดสอบ 0.07 m³/min เพื่อให้แน่ใจว่ามีการพ่นทรายเพชรโดยเฉลี่ย (44 ± 1) กรัมลงบนสารเคลือบผิวต่อนาที ความทนทานต่อการสึกหรอของสารเคลือบผิวจะถูกประเมินโดยการคำนวณมวล (กรัม) ของสารกัดกร่อนที่ใช้โดยพื้นที่ที่สึกหรอของความหนาของหน่วยของสารเคลือบผิว ดังนั้น จะต้องเลือกสารกัดกร่อนที่มีช่วงขนาดอนุภาค 75-90 μm ตามที่ระบุไว้ในมาตรฐาน แรงดันเอาต์พุตของแหล่งอากาศและความเร็วในการพ่นสารกัดกร่อนที่สม่ำเสมอจึงกลายเป็นปัจจัยที่กำหนดที่มีผลต่อผลการทดสอบ

วิธีทดสอบการสึกหรอแบบหมุน