bedrijfsnieuws over Hoe de treksterkte-eigenschappen van materialen te meten op basis van ISO527

Hoe Mmeten de Trek Eigenschappen van Materialen Gebaseerd op ISO527

Als je wilt weten hoeveel trekkracht een materiaal zoals plastic kan weerstaan en hoe lang het intact blijft, is het correct om te meten volgens de internationale norm ISO527.

I. Bereid de tools voor

1. Trekproefmachine: Deze kan het monster stevig trekken en nauwkeurig de uitgeoefende kracht en de mate waarin het monster wordt uitgerekt registreren, net als een professioneel "trekmeter".

2. Klemarmatuur: Wordt gebruikt om het monster stevig vast te houden, maar zonder het te beschadigen. Anders, als het monster beschadigd raakt voordat het uit elkaar wordt getrokken, zou het onacceptabel zijn.

3. Milieukamer: Gebruik deze als er eisen zijn voor temperatuur en vochtigheid. De gebruikelijke instelling is 23℃ en 50% vochtigheid, wat een stabiel "microklimaat" voor het monster biedt.

4. Rekmeter: Geplaatst in het midden van het monster, wordt specifiek gebruikt om de rek van het monster te meten. Het is onmisbaar bij het berekenen van de "elasticiteit" van het materiaal.

5. Liniaal / schuifmaat: Wordt gebruikt om de lengte, breedte en dikte van het monster te meten. Deze afmetingsgegevens zijn erg belangrijk.

II. Bereid de monsters voor

1. Maak standaardmonsters: Meet niet zomaar een stuk materiaal willekeurig; het moet in de voorgeschreven vorm worden gemaakt. Voor een veelvoorkomende monsterstrip is de totale lengte bijvoorbeeld 170 mm, het deel dat wordt gebruikt voor het testen is 50 mm lang en 10 mm breed, en de dikte hangt af van het materiaal, waarbij geen significante fout is toegestaan.

2. De hoeveelheid moet voldoende zijn: Er moeten minimaal 5 monsters worden gemaakt, omdat het materiaal ongelijkmatig kan zijn en meer tests betrouwbaardere resultaten opleveren.

3. De monsterconditie moet correct zijn: Vóór het testen moet het monster 40 uur in de standaardomgeving (zoals 23℃, 50% vochtigheid) worden geplaatst om zich aan de omgeving aan te passen; anders zal de invloed van de omgeving te significant zijn en zullen de resultaten onnauwkeurig zijn.

4. Er mogen geen defecten zijn: Het oppervlak van het monster mag geen scheuren of krassen vertonen; anders kan het eerst bij het defect breken, wat de testresultaten beïnvloedt.

III. Teststappen

1. Kalibreer de machine: Laat de trekbank eerst "opwarmen" en kalibreren om de nauwkeurigheid van het meten van de trekkracht en de lengte te garanderen, net als het controleren van de nauwkeurigheid van een liniaal voor gebruik.

2. Meet de monster afmetingen: Meet zorgvuldig de lengte (de zogenaamde meetlengte), breedte en dikte van het middelste testgedeelte van het monster. Neem het gemiddelde van verschillende metingen en bereken de dwarsdoorsnede van begin tot eind.

3. Plaats het monster: Klem het monster stevig vast in de armatuur van de testmachine. Let op de uitlijning; wees niet scheef; anders zal de spanning ongelijkmatig zijn en kan het monster voortijdig breken.

4. Stel parameters in: Selecteer de treksnelheid op basis van het materiaal. Bijvoorbeeld, bij het meten van de "elasticiteit" van het materiaal, moet het langzamer zijn (1 - 5 mm/minuut), en bij het bepalen wanneer het breekt, kan het sneller zijn (zoals 50 mm/minuut).

5. Start de test: Start de machine. De machine trekt het monster langzaam aan en registreert tegelijkertijd de trekkracht en de mate van rek van het monster totdat het monster breekt. Als het monster in de buurt van de bek breekt, is dit resultaat niet geldig; er moet in plaats daarvan een nieuw monster worden getest.

IV. Bereken de resultaten

Uit de testrecordgegevens kunnen verschillende belangrijke indicatoren worden berekend:

1. Treksterkte: De maximale trekkracht van het monster gedeeld door de oorspronkelijke dwarsdoorsnede van het monster; hoe groter de waarde, hoe "bestand tegen trekken" het materiaal is.

2. Vloeigrens: Als het materiaal tot een bepaald punt wordt uitgerekt, neemt de trekkracht niet toe, maar rekt het monster nog steeds uit, op dit moment is de trekkracht gedeeld door de oorspronkelijke dwarsdoorsnede de vloeigrens, wat aangeeft dat het materiaal begint "het niet te weerstaan".

3. Breekrek: De lengte die wordt uitgerekt wanneer het monster breekt, gedeeld door de oorspronkelijke meetlengte, vermenigvuldigd met 100%, is de rek; hoe groter de waarde, hoe "in staat om uit te rekken" het materiaal is.

4. Elasticiteitsmodulus: Observeer de verhouding van trekkracht en rek wanneer het monster in eerste instantie wordt uitgerekt; het kan de "elasticiteit" van het materiaal weerspiegelen. Een grote waarde geeft aan dat het materiaal "hard" is en niet gemakkelijk wordt uitgerekt.

V. Noteer het testrapport

Ten slotte moet de testsituatie worden opgeschreven, inclusief de materiaalnaam, monster afmetingen, testomgeving (temperatuur, vochtigheid), treksnelheid en de resultaten van elke berekende indicator. De resultaten van elk monster en de gemiddelde waarde moeten worden opgeschreven. Als het monster tijdens de test op een onjuiste positie breekt of als er andere abnormale situaties zijn, moeten deze ook worden genoteerd.

Door deze stappen te volgen, kunt u de treksterkte-eigenschappen van het materiaal duidelijk begrijpen, en de resultaten van verschillende locaties kunnen ook met elkaar worden vergeleken.